ประวัติการเข้ารหัสข้อมูล (กล้องวงจรปิด)

ประวัติการเข้ารหัสข้อมูล

ในสมัยโบราณได้มีการบันทึกเอกสารทางประวัติศาสตร์ว่ามีการใช้การเข้ารหัสข้อมูล   ผู้เชี่ยวชาญบางคนเชื่อว่าในการเข้ารหัสได้ค่อย  ๆ  

พัฒนาหลังจากได้มีการประดิษฐ์ตัวอักษรและการเขียนซึ่งมีการประยุกต์ใช้ตั้งแต่การส่งสารเพื่อการทูตไปจนถึงการส่งสารเกี่ยวกับการรบในยามสงคราม 

และได้มีการพัฒนาต่อมาเรื่อย  ๆ  จนถึงช่วงสงครามโลกครั้งที่  2  ได้มีการใช้การเข้ารหัสข้อมูลอย่างจริงจังได้มีการนำเอาเทคโนโลยีคอมพิวเตอร์และอิเล็กทรอนิกส์

มาใช้ในการสื่อสารอย่างแพร่หลาย  ข้อมูลที่สื่อสารกันไม่ใช่อยู่ในรูปแบบตัวอักษรหรือข้อความเท่านั้น   แต่อยู่ในรูปแบบอื่น ๆ  ด้วย  

เสียงก็เป็นอีกข้อมูลหนึ่งที่ต้องเข้ารหัสเพื่อปกป้องความลับเพราะอาจมีการแอบดักฟัง   การเข้ารหัสข้อมูลมีประวัติมาช้านาน 

สินค้าแนะนำ :   รั้วไฟฟ้ากันขโมย    กล้องวงจรปิด    สัญญาณกันขโมย

 

ในปัจจุบันการเข้ารหัสข้อมูลถูกใช้สำหรับปกป้องข้อมูลอย่างแพร่หลายในระบบที่ใช้ในภาคเอกชนและธุรกิจ  การเข้ารหัสยังใช้ในระบบบริหารจัดารลิขสิทธิ์แบบดิจิตอล  

เพื่อป้องกันการละเมิดสิทธิทางปัญญา  ซึ่งมีทั้งซอฟต์แวร์และฮาร์ดแวร์มาตรฐานที่ใช้สำหรับการเข้ารหัสข้อมูล  มีเทคนิคในการเข้ารหัสข้อมูลที่ยากต่อการถอดรหัส  

แต่ปัญหาส่วนใหญ่อยู่ที่วิธีการในการใช้งานซอฟต์แวร์หรือฮาร์ดแวร์  และการบริหารจัดการคีย์ที่ทำให้การรักษาความปลอดภัยข้อมูลล้มเหลว

ประเภทของการเข้ารหัสข้อมูล

ข้อมูลทั่วไปที่รับส่งผ่านเครือข่ายอยู่ในรูปเคลียร์เท็กซ์   ข้อมูลอาจถูกแอบอ่านหรือคัดลอกด้วยการใช้เทคนิคที่เรียกว่า  สนิฟเฟอริง   

เพื่อป้องกันการขโมยข้อมูลที่รับส่งผ่านเครือข่ายที่ไม่มีความปลอดภัย   ข้อมูลจึงจำเป็นต้องมีการเข้ารหัส  การเข้ารหัสข้อมูลซึ่งข้อมูลนี้จะถูกส่งไปให้ผู้รับ 

 เมื่อผู้รับได้รับข้อมูลก็จะถอดรหัสข้อมูลเพื่อให้ได้ข้อมูลเดิม  การเข้าและถอดรหัสข้อมูลจะเรียกว่า  คริพโตกราฟี  ปัจจุบันการเข้ารหัสข้อมูลจะแบ่งออกเป็น  2  ประเภทคือ

- ซีเคร็ทคีย์คริพโตกราฟี

- พับลิกคีย์คริพโตกราฟี

                        กระบวนการที่เกี่ยวข้องกับการเข้ารหัสข้อมูลมีสองขั้นตอน  คือ  การเข้ารหัสและการถอดรหัส   บางฟังก์ชันมีการเข้ารหัสแบบทางเดียว  

ฟังก์ชันนี้เรียกว่า  แฮชฟังก์ชัน    ข้อมูลที่มีความยาวคงที่ไม่ว่าอินพุดจะมีขนาดความยาวเท่าใดก็ตาม  ข้อมูลที่ได้นั้นจะไม่มีการถอดรหัสกลับมาเป็นข้อมูลดังเดิมได้อีก  

ฟังก์ชันนี้มีประโยชน์สำหรับการตรวจสอบความถูกต้องของข้อมูลหรือการตรวจเช็คดูว่าข้อมูลนั้นได้ถูกแก้ไขหรือเปลี่ยนแปลงจากเดิมหรือไม่

Secret Key Cryptography

                     การเข้ารหัสแบบนี้หรือเรียกอีกอย่างหนึ่งว่าการเข้ารหัสแบบสมมาตร   เป็นกรรมวิธีการเข้ารหัสและการถอดรหัสจะใช้คีย์เดียวกัน    

สำหรับการเข้ารหัสแบบนี้คีย์ที่ใช้จะมีความยาวคงที่   การไหลของข้อมูลฝ่ายส่งจะนำข้อมูลที่ต้องการส่งหรือเพลนเท็กซ์คือ  “ABC”  มาเข้ารหัส

โดยใช้คีย์ผลที่ได้คือ  ไซเฟอร์เท็กซ์ซึ่งมีค่าเป็น “l&#”  แล้วส่งผ่านเครือข่าย   เมื่อถึงปลายทางฝ่ายรับก็จะถอดรหัสข้อมูลโดยใช้คีย์เดียวกัน  ซึ่งข้อมูลก็จะถูกเปลี่ยนกลับมาเป็น “ABC”  เหมือนเดิม

                      การเข้าข้อมูลแบบนี้คีย์ที่ใช้ในการเข้ารหัสนั้นจะต้องรู้เหมือนกันทั้งฝ่ายรับและฝ่ายส่งซึ่งจะต้องเก็บเป็นความลับ   

จุดอ่อนของการเข้ารหัสแบบนี้อยู่ที่การแจกจ่ายคีย์   เพราะตอนเริ่มต้นจะต้องมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งที่ยังไม่ได้รับคีย์   ปกติการแจกจ่ายคีย์จะ

ใช้ช่องทางสื่อสารที่ปลอดภัยของกล้องวงจรปิด  ในทางปฏิบัตินั้นเป็นเรื่องที่ยุ่งยากและเสียเวลามากเกินไป  วิธีที่ดีที่สุดในการแจกจ่ายคีย์ 

 คือ  การใช้พับลิกคีย์คริพโดกราฟี    รูปแบบการเข้ารหัสแบบซีเคร็ทคีย์สามารถแบ่งออกได้เป็น 2  ประเภทคือ

- สตรีมไซเฟอร์

- บล็อกไซเฟอร์

Public Key Cryptography

ปัญหาการเข้ารหัสข้อมูลแบบซิมเมตริกหรือซีเคร็ทคีย์  ฝ่ายรับและฝ่ายส่งต้องตกลงกันว่าจะใช้คีย์อะไรในการเข้ารหัสข้อมูลทั้งสองฝ่าย

ต้องใช้ช่องทางทางสื่อสารที่หวังว่าจะปลอดภัยเพื่อแลกเปลี่ยนคีย์กัน   ทั้งสองฝ่ายอาจต้องนัดเจอกันตัวต่อตัวหรือช่องทางการสื่อสารอื่น   

แต่ในโลกของการสื่อสารผ่านเครือข่ายแล้วโอกาสที่ทั้งสองฝ่ายจะสื่อสารผ่านช่องทางอื่นเป็นไปได้ยากจึงได้มีการพัฒนาเทคนิคสำหรับการแจกจ่ายคีย์ผ่านเครือข่ายอย่างปลอดภัย

เทคนิคนี้จะใช้คีย์เข้ารหัสและถอดรหัสคนละคีย์  ซึ่งเทคนิคนี้เป็นที่รู้จักกันว่า  พับลิกคีย์คริพโตกราฟี  การเข้ารหัสแบบคีย์คู่เป็นการเข้ารหัสที่ใช้คีย์หนึ่ง

สำหรับเข้ารหัสและอีกคีย์หนึ่งใช้สำหรับถอดรหัส  ซึ่งคีย์ทั้งสองนี้จะมีความสัมพันธ์กันเป็นคีย์ที่รู้เฉพาะเจ้าของ  ส่วนพับลิกคีย์เป็นคีย์ที่ประกาศให้สาธารณะทราบ